gminna Biblioteka Publiczna

Magik, pierwsza część trylogii berlińskiej, to nowa powieść autorki Tunelu, świetnie przyjętego debiutu z 2011 roku. Powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym, historia ucieczek z komunistycznego "raju", zabójstw na granicy, znikających akt Stasi i tajemnic z przeszłości, które mogą zburzyć spokój nowych niemieckich elit polityczno-gospodarczych...

Berlin, rok 2011. W opuszczonej, zamieszkanej nielegalnie przez Romów kamienicy, policja odnajduje zmasakrowane zwłoki pracownika Urzędu Do Spraw Akt Stasi. W tym samym czasie w Sofii, w tajemniczych okolicznościach ginie niemiecki dziennikarz i fotoreporter Gerhard Samuel. Dochodzenie prowadzą Policja Federalna oraz służby specjalne. Szybko okazuje się, że jedynym celem ich pracy jest zatuszowanie sprawy i "zneutralizowanie" niewygodnych świadków.
Komisarz Kowalski zostaje odsunięty od śledztwa, a następnie czasowo zawieszony w czynnościach służbowych pod pretekstem pijaństwa i niesubordynacji. Prowadzi jednak dochodzenie na własną rękę. Pomaga mu pasierbica Gerharda, znana niemiecka dziennikarka telewizyjna, Dagmara Bosch. Odkrywają, że zamordowani zbierali materiały, dotyczące przeszłości czołowego polityka zjednoczonych Niemiec. Oficjalne śledztwo wykazuje, że polityk od dłuższego czasu był szantażowany. Kim jest osoba, która zna kompromitujące fakty?
Wielu bohaterów Magika żyło naprawdę. Niektórzy będą tę książkę czytać...

Tego jeszcze nie było! Michał vel Michaśka, niczym rasowy detektyw prowadzi śledztwo z najprawdziwszymi policjantami, zwłaszcza z jednym...

We Wrocławiu grasuje tajemniczy zbrodniarz zwany Przedwojennym Mordercą. Stylizuje ofiary na przedwojenną modłę i pozostawia w upiornych okolicznościach. Śledztwo zatacza kręgi, kto naprawdę jest ofiarą, a kto sprawcą, ale jedno jest pewne śmierć Michaśki ma uwieńczyć dzieło mordercy.

W Zbrodniarzu i dziewczynie pojawiają się niektóre postaci z Drwala. Podobnie jak poprzednia powieść autora. Zbrodniarz i dziewczyna to proza olśniewająco dygresyjna, pełna osobliwego (w tym przypadku czarnego) humoru, zaskakujących obserwacji, niespodziewanych puent. Innymi słowy, to może jedyny kryminał na świecie, w którym dygresje nie tylko nie przeszkadzają, ale przeciwnie: chcemy jeszcze!

- Adam, tym razem muszę cię ukarać. - Anna mówi to na półuśmiechu. Nie nosi jeszcze wtedy spodni. Długa spódnica nie ułatwia wspinania się po szkolnych stromych schodach. Ale dodaje otuchy pod nieustannym ostrzałem spojrzeń uczniów. Chłopak śmiało wyciąga rękę. Podwinięty rękaw koszuli odsłania jeszcze chyba enerdowski zegarek. Anna uderza linijką w jego otwartą dłoń. Rozlega się nienaturalne klaśnięcie. Ot, taki żart, zrozumiały pod koniec lat 80. (fragment powieści)

Zimna, ciemna warmińsko-mazurska prowincja. Na jej tle doskonale skonstruowany mroczny thriller: zaskakujący, niepokojący, wciągający od pierwszej strony. Ale to tylko najprostsze odczytanie nowej powieści Żulczyka.
Tajemnicze zaginięcia ludzi, makabryczne odkrycia związane z ich odnalezieniem, dramat rodzinny głównego bohatera to pretekst do mistrzowsko nakreślonego portretu lokalnej społeczności oraz uwikłanej w miejscowe układy rodziny.
Żulczyk pokazuje, jak ojcowie niszczą swoich synów, mężowie - żony, przyjaciele - przyjaciół. Zajmuje go pamięć o krzywdzie i wybiórczość tej pamięci.
Prowincja Polski jako miejsce, w którym widać metafizyczną prawdę o "polskim losie" i Warszawa jako miejsce, gdzie przyjezdny z prowincji może wygrać albo przegrać, ale nie może spokojnie żyć.
Czy karą za zło może być inne zło? Gdzie jest granica w wymierzaniu sprawiedliwości? Jak zwykle Żulczyka interesuje to, co kryje się pod powierzchnią.